Rozdział 16.

20 lat później..

Minęło 20 lat odkąd ON odszedł i zostawił mnie. Nadal nie mogę się z tym pogodzić. Tak bardzo z nim tęsknię , ale nic na to nie poradzę , on nie wróci. Nigdy. Nadal miałam to zdjęcie , które mi dał zanim odszedł. Tylko ono przypominało, że był moją miłością i na zawsze nią będzie bez znaczenia co się stanie i jak dalej  się potoczy moje życie.

Siedziałam na kanapie z rodziną w salonie. Każdy robił to na co miał ochotę. Ja za to patrzyłam się w przestrzeń. Nagle wstałam z kanapy. – Idę się przejść – zakomunikowałam i wyszłam z domu. 
Szłam lasem w ludzkim tempie rozglądając się dookoła. Ręce miałam włożone w kieszenie bluzy oraz kaptur na głowie. Po jakimś czasie spaceru przez las znalazłam niewielkie jeziorko. Tafla jeziora była lekko zamrożona. Usiadłam na kłodzie i patrzyłam.

- Jak ona się ma ?? usłyszałam głos. Powoli i bezszelestnie wstałam i ruszyłam w tamtym kierunku. Podchodziłam bardzo powoli by nie zostać zauważoną. W miarę podchodzenia jeszcze bliżej , zobaczyłam coś co bardzo zbiło mnie z tropu. Zobaczyłam moich rodziców rozmawiających z Mattem. Wrócił ?? Czy tak po prostu się kręci , bo mu kazano. W każdym bądź razie to nie moja sprawa , tak sądzę.

- A jak myślisz ?? – zaszydził mój ojciec – Jest totalnie załamana. Nawet się do nas nie odzywa. To znaczy sporadycznie.

- Wiem , że jest Pan na mnie wściekły za to co jej zrobiłem , ale wiec , że nie chciałem tego. Ona jest dla mnie wszystkim. Nienawidzę siebie za to.

Podeszłam o krok bliżej. Przez przypadek nadepnęłam gałąź – Cholera.

Wszystkie pary oczu zwróciły się w moją stronę.

Stałam bezruchu z głową lekko spuszczoną w dół. – Nessie , co tu robisz , myślałam , że jesteś w domu – powiedziała moja matka z nutką złości w głosie.

- Przepraszam – powiedziałam – A co tu się dzieje ?

- Mamy pewne sprawy z Aro. – powiedział tata.

- Z Aro to co on tu robi ??

- Jest z własnej woli.

Przekręciłam oczami. Pokręciłam z dezaprobatą głową. – Dobra , nie chcę wiedzieć co tu się dzieję , ale mieszajcie mnie w to. Nie obchodzi mnie to. A tak w ogóle Matt… gdzie się uczyłeś tak kłamać , bo idzie ci to bardzo dobrze.

Przymrużył oczy.

- Nic tu po mnie – odwróciłam się i zaczęłam iść w stronę domu. Idąc między drzewami nagle się poślizgnęłam i zaczęłam zjeżdżać ze stromej górki na pupie. Krzyczałam przerażona. Po chwili się zatrzymałam uderzając z impetem o czyjeś nogi. Spojrzałam w górę. Zobaczyłam grupkę nowonarodzonych wampirów. Uśmiechnęli się szyderczo do mnie – OO , kto by pomyślał , mamy kartę przetargową. Bierzcie ją.

- Nie – zdążyłam krzyknąć po czym mnie skrępowali i zakneblowali. Jeden z nich wziął mnie na ramię i biegł z resztą.

[Bella]

Pobiegłam z Edwardem i chłopakiem za krzykiem Ness. – Renesmee – krzyknęłam z całej siły. – Czuję ich. Byli tu – powiedział syn Aro

- Co jeśli oni ją mają ?? spytałam przestraszona. – Musimy ją znaleźć jak najszybciej to możliwe. Mam nadzieję , że nam pomożesz. – zwrócił się do chłopaka.

Pokiwał głową – Jeśli zrobią jej krzywdę to ich zabiję.

- Już nic z tego nie rozumiem , skoro ona tyle dla ciebie znaczy to dlaczego ją zostawiłeś , pozwoliłeś by cierpiała ?? warknął Edward na niego.

- Spokojnie Edwardzie.. – zwróciłam się do niego.

Chłopak spuścił głowę. – To skomplikowane.

- Nie będę spokojny , Bello , tu chodzi o naszą córkę.

- Gdy  się to wszystko skończy zostawię ją w spokoju. Nigdy nie będziemy razem. NIGDY.

- Czemu ?? spytałam.

- Jeśli nie chcecie jej więcej ranić to jej nie mówcie. Aro karze mi się ożenić z dziewczyną , której w ogóle nie znam , ponieważ podobno jest jakieś bardzo szanowanej rodziny , bla , bla…

- Przecież to nie średniowiecze – oburzyłam się.

- Mój ojciec nadal żyję przekonaniami średniowiecznymi , a zresztą prawie wszyscy. – powiedział.

- Możemy coś zrobić ??

- Bello – uciszyłam go.

- Raczej nie – uśmiechnął się smutno. – Weźmy się za poszukiwania jak najszybciej.

Pokiwałam wraz Edwardem głową.

2 dni później

Siedzieliśmy na kanapie w salonie wraz ze strażą Volturii , która pilnowała Matta jak oczka w głowie.

- Mam wiadomość.. – powiedziała Al. Pokazują nam kartkę , którą trzymała w dłoni. – Jaką ?? spytał Carlise.

- Zostawcie nas w spokoju ,albo mała zginie . Ps. Spotkajmy się w środku lasu za godzinę , może ubijemy targu. – wyrecytowała z kartki – Co teraz ?? spytałam.

- Idziemy się z nimi spotkać – powiedział ciężko Carlise.

- Mogę was o coś prosić ?? spytał Volturii – Ja będę z nimi rozmawiać. Jeśli nie będzie konieczności nawet się nie pokazujcie.

Pokiwaliśmy głowami – Będziecie się chować za drzewami .

[Nessie]

Byłam wraz z moimi porywaczami na polanie w lesie. – Myślisz , że przyjdą – rzucił mnie na ziemię i uderzył w twarz.

- Możesz jej nie bić – usłyszałam głos Matta. Zastygłam w bezruchu.

Spojrzałam w górę i zobaczyłam JEGO i straż , której było ok. 2 razy więcej niż moich porywaczy.

- Nie , dopóki nie oddasz mi to co moje – warknął ten co mnie uderzył.

- Oddam ci tę wywłokę , ale najpierw ją puść – warknął do niego.

- Nie , najpierw ty – odwarknął przeciwnik.

- Ja tu wydaję rozkazy , wypuść ją.

- Dobra – powiedział mój porywacz

- Chodź , Ness – wstałam pospiesznie i podbiegłam do niego rzucając się w ramiona. Przytuliłam się do niego.

- Zabić ich – powiedział do straży . Po chwili usłyszałam krzyk , na co bardziej wtuliłam się w niego i po chwili wszystko ucichło.

Odsunęłam się od NIEGO i zobaczyłam moją rodzinę wychodzącą za drzew. Podbiegłam do nich i przytuliłam się w pierwszej kolejności do rodziców.  – Nic ci nie jest ?? spytała mama.

- Nie , wszystko dobrze.

- Dziękuję – zwrócił się mój ojciec do Matta.

- Nie ma za co – mruknął – Tornato in Italia¹ – zwrócił się do straży

Straż ruszyła biegiem i zniknęła po chwili . ON już miał też ruszyć , ale Emm za nim zawołał – To kiedy ten ślub ?

Matt zastygł  bezruchu. – O czym on mówi ? spytałam

Rose pacnęła go mocno w głowę , aż się zatoczył. – Powiem jej , i tak się dowie – powiedział mój ojciec.

- On.. – zaczął ciężko

- Żenię się w ten weekend..

To mnie totalnie zaskoczyło. – Ah , więc życzę ci szczęścia – powiedziałam z udaną nonszalancją.

Podrapał się zakłopotany w głowę po czym zawołał – Jeremy, Antonio e Adam tornare qui.² - trzech Volturii pojawili się po chwili -  Dovete guardare questa famiglia non importa quale sia la minaccia. Spero che la mia distribuzione.³ - pokiwali głowami  i odpowiedzieli jednocześnie jak maszyny

– Sì, signore. ⁴

-Adam, ho un compito per voi, dovete guardare il suo come un occhio nella testa. Se succede qualcosa a lei, porterà conseguenze. La distribuzione? ⁵

- Sì, signore.⁴

- To nie jest potrzebne – powiedział Carlise – Tak jest – odpowiedział od razu. Po czym odwrócił się i zniknął za drzewami nawet na mnie nie patrząc.

- Chcę wrócić do domu – powiedziałam w końcu. – Dobrze – powiedziała moja matka.

*** 

2 tygodnie później.

Ciągle myślałam o tym co się dowiedziałam. Matt się żeni , a raczej już to zrobił. Serce mi bolało na myśl o tym. Często płakałam , ale wiedziałam , że i tak to nic nie zmieni.

Chciałam wyjść z pokoju i wpadłam na chłopaka w czarnej pelerynie. – O matko boska !!

- Możesz tak tu nie stać – warknęłam. Odwrócił się w moją stronę i spojrzał na mnie. – Rozumiesz mnie ?? Dlaczego się nie odzywasz ?? Z Antonio i Jeremy rozmawiamy normalnie , a ty ciągle siedzisz cicho i ani razu nie zdjąłeś kaptura. Nawet nie wiem jak wyglądasz.

Obserwował mnie. Po czym się odezwał – Rozumiem cię doskonale.  Jeżeli nie chcę to się odzywać ,  nie będę , a z kapturem czuję się lepiej. Nic ci do tego.

- Daj spokój . Pokaż twarz i porozmawiamy , może będziemy przyjaciółmi albo kuplami.

- Nie.

- Adam, andiamo. Ma so che nella calca.⁶  - powiedział Jeremy.

Jeremy jeden ze straży Volturii , którzy mieli pilnować mojej rodziny. Był wysoki , szczupły , blond czuprynę i oczywiście czerwone oczy jak każdy z Volturii.

- Co powiedziałeś ??

- Nie , chcesz wiedzieć -  zachichotał Jer.

- Nienawidzę jak gadacie po włosku – warknęłam.

- To nasz narodowy język , przecież – zwrócił się do mnie Antonio przechodząc.

Antonio drugi  z trzech strażników Volturii. Jest bratem bliźniakiem Jeremy , ale jest totalnym przeciwieństwem Jeremy , ponieważ Jer jest roztrzepany i bardzo optymistycznie nastawiony do życia , za to Antonio jest opanowany i zanim coś zrobi najpierw to przemyśli.

-Niente affatto, non nella calca⁷ – warknął Adam na Jeremy.

-Che faccio, e sì lo so il suo.⁸ –zachichotał znowu.

- Nie gadam z wami – mruknęłam. Skrzyżowałam dłonie na piersi. – Idę się przejść – powiedziałam. Adam ruszył za mną. – Chcę iść sama.

Zignorował mnie. Wyskoczyłam przez okno w moim pokoju , a on za mną.

****

- O co chodziło , Jeremy ?? – zapytałam mojego strażnika i odwróciłam się w jego kierunku.

- Powiedział , że się w tobie podkochuję – mruknął.

- To prawda ? spytałam lekko zaskoczona.

- Tak , ale nie martw się do niczego nie dojdzie. Mam kategoryczny zakaz zbliżania się do ciebie.

Podeszłam do niego. – To dobrze – mruknęłam.

Po chwili zdjął kaptur z głowy. Był bardzo przystojny , równie przystojny co Matt. Wysoki , szczupły , umięśniony , czarne , krótkie włosy i czerwone oczy.

Nagle zdałam sobie sprawę , że się gapię jak idiotka. Zmieszana odwróciłam wzrok i już miałam biec do domu , kiedy złapał mnie za rękę i pociągnął do siebie. Wpił się w moje usta. Kiedy odwzajemniłam pocałunek speszony się odsunął na kilka kroków.

- Przepraszam , nie powinienem. Wiem , że masz chłopaka… i..

- Co ??

- Nie mów mu , bo mnie zabiję …

- O czym ty mówisz ?? Ja nie mam chłopaka ..

- Ale , przecież Matt to znaczy Pan , kazał mi cię pilnować jak oka w głowie.

- Nic nie ma między nami od bardzo dawna.. to znaczy było , ale nie potrafił tego docenić.

- Nie powiesz mu ?

- Nie , nawet nie zamierzam z nim rozmawiać. Dobra , zróbmy tak. Zapomnimy o tym co się stało , zgoda ??

Wyciągnęłam rękę. Uścisnął mi ją – Zgoda.

TŁUMACZENIE DIALOGÓW :

¹ – wracamy do Włoch

² - Jeremy , Antonio i Adam wróćcie tu.

³ - Macie pilnować tę rodzinę bez względu na to jakie będzie zagrożenie . Mam nadzieję , że mnie rozmiecie.

⁴ – Tak , panie.

⁵ - Adamie , mam dla ciebie zadanie , masz jej pilnować jak oka w głowie . Jeśli coś jej się stanie to poniesiesz konsekwencje.

⁶ - Adam , daj spokój. Przecież wiem , że się w niej podkochujesz.

⁷ - Wcale , się w niej nie podkochuję