Rozdział 23.

No i jestem z nowym rozdziałem . Mam nadzieję , że się wam spodoba. Jak powiedziałam , będzie WIELKI COME BACK MATTA !! Więc proszę bardzo !!

Rozdział dedykuję wszystkim co czytają :)

Zapraszam serdecznie :)

_____________________________________________

• Gdzie mnie zabierasz ?? zachichotałam . Siedzieliśmy w samochodzie pożyczonym od mojego taty. Luke prowadził. Cały czas miał uśmiech na twarzy choć widziałam na jego twarzy cień zmartwienia.
• Zobaczysz.
• Czym się tak martwisz ?? spytałam.
• Nie martwię się niczym.
• Kłamczuch. Przecież widzę.
• Dobra , masz mnie. Martwię się , ale nie musisz się przejmować.
• Skoro tak mówisz.

Samochód się zatrzymał. Mój ukochany szybko wysiadł i pobiegł by mi otworzyć drzwi. Wysiadłam i przyjęłam jego dłoń.

• Mówiłem ci jaka jesteś piękna dzisiaj ?? Przycisnął mnie do samochodu. Byliśmy bardzo blisko siebie.
• Kilkaset razy.. chyba – zachichotałam.

Przycisnął swoje wargi do moich. Poczułam jego ręce na udach. Zaczął wkładać mi ręce pod sukienkę. Zachłysnęłam się powietrzem. Przerwałam pocałunek.

• CO robisz ?? Przestań. Ludzie się patrzą. A poza tym to gdzie my jesteśmy ??

Spojrzałam w górę i zobaczyłam napis „ Restauracja La Amore”

• Restauracja , przecież nie będziemy jeść.

Wzruszył ramionami. Odsunął się od mnie niechętnie i złapał za rękę ciągnąc mnie za sobą.

***

Weszliśmy do środka. Restauracja była bardzo ładnie urządzona. Dla bogaczy. Podeszliśmy do kontuaru , gdzie stał przystojny młody chłopak. Spojrzał na mnie i lekko się uśmiechął po czym zwrócił uwagę na Luke.

• Rezerwacja na nazwisko Colllins.
• Tak , Collins . Jest na liście. Prywatna sala. Zapraszam za mną.

Chłopak wyszedł za kontuaru. Szedł powoli przez restaurację , a my za nim. Wszystkie stoliki były zajęte i siedzieli przy nim ludzie bardzo wykwintnie ubrani.

Szliśmy dwie minutki po czym mężczyzna zatrzymał się przed jedynymi drzwiami , które znajdowały się w tym korytarzu. Otworzył je szeroko.

• Zapraszam – powiedział – Kelner zaraz się zjawi.

Odszedł i zniknął za obrotowymi drzwiami , które jak było przez chwilę widać prowadziły do kuchni.

• Piękne Panie , przodem.
• Dziękuję – uśmiechnęłam się szeroko i weszłam.

Sala była średniej wielkości. Wyglądała jak z dawnych czasów , za czasów kiedy byli królowie , którzy mieli górę bogactwa. Na jednej ze ścian był kominek , gdzie palił się ogień , rozgrzewając całe pomieszczenie.

Pośrodku sali stał dwuosobowy stolik. Podeszłam do niego. Luke odsunął mi krzesełko bym mogła usiąść.

Usiadłam i spojrzałam na zastawę na stole. Była ze srebra z talerzami z porcelany w piękne wzory. Paliły się dwie świece , które nadawały charakter chwili. W tle grała wolna , grana na instrumentach muzyka.

Drzwi się otworzyły i do pokoju wszedł wysoki , po pięćdziesiątce kelner. Miał w ręku dwie karty.

Podszedł do nas i podał karty.

• Proszę . Czy mógłbym zaproponować coś do picia ??
• Tak – powiedziałam – Dwie wody.
• Dobrze.
• I jeszcze dwa kieliszki z winem – powiedział Luke.
• Jakie wino ??
• Wytrawne
• Oczywiście – lekko się ukłonił i wyszedł.

***

Kelner wrócił z naszym zamówieniem po 3 minutach. Rozmawiałam z Lukiem i trzymałam za rękę. Przyglądał mi się , uśmiechając się.

Nie byłam mu dłużna.

Wstał od stołu i stanął naprzeciw mnie. Coś było nie tak ??!!

• Renesmee Carlie Cullen – zaczął. Oj coś jest nie tak. Nigdy się tak do mnie nie zwracał. Nie tak oficjalnie.
• Obiecuję kochać cię zawsze , przez całą wieczność. Czy uczynisz mi ten zaszczyt i wyjdziesz za mnie ??

Doznałam ogromnego szoku. Byłam sparaliżowana. Nie mogłam się ruszyć , ani nic powiedzieć. Wzięłam głęboki wdech i się ogarnęłam.

Bardzo go kocham , ale sama nie wiem.

Czekał , aż odpowiem.

Wyjął pudełeczko i je otworzył okazując mi piękny pierścionek.

• Muszę się zastanowić.

Mina mu zrzedła. Widziałam ból w jego oczach.

• To oznacza że zrywasz ze mną ??
• Sama nie wiem.

Schował pierścionek do kieszeni. Wstał i odwrócił się do mnie tyłem. Patrzył na palący się ogień w kominku.

• Nie wiem co ja sobie myślałem.
• Luke..
• Nic nie mów. To chodzi o niego. Nadal go kochasz. To się nie zmieni.
• Luke..
• Wracam do domu , a raczej do twojego. Spakuję się i wyprowadzę. Nigdy mnie już nie zobaczysz. Wracasz ze mną czy na piechtę.
• Z tobą.

***

Przez całą drogie siedzieliśmy w ciszy. Patrzyłam się to w okno z boku to w Luke. Był zraniony. Patrzył się uparcie przed siebie. Pod dom podjechaliśmy po 10 minutach.

Stanął pod domem.

Wysiadł i ja również.

• Luke.. - powiedziałam błagalnie.

Zobaczyłam kątem oka moją rodzinę , Bonnie , Elenę oraz Caroline. Mieli smutne miny czyli już wiedzieli. Alice musiała mieć wizję.

• Wiesz co jak teraz tak o tym pomyślę to żałuję , że cię w ogóle zmieniłem , poznałem , starałem się jak głupi. Tylko strata czasu. Mogłem cię zabić.
• Wiem , że wcale tak nie myślisz.
• Tak myślę , poza tym nie wiem co tu jeszcze robisz – powiedział sarkastycznie – Idź , biegnij do niego. Kilka dni temu widziałem go . Kręci się po tych lasach.
• Dlaczego to robisz ??
• Bo złamałaś mi serce , ot co.. wiesz , że jestem w ciebie wpojony a ty wybierasz.. JEGO – powiedział z pogardą.
• A ty ile razy mnie zraniłeś.. ?? Nawet mnie torturowałeś. Nie pamiętasz. - wydarłam się.
• Nie chciałem tego.
• Ale to robiłeś – krzyknęłam – Nie musisz obwiniać siebie. A ni nikogo innego to wszystko to moja wina.
• Mogę ci zadać pytanie – zapytał spokojnie.
• Oczywiście
• Gdyby chodziło tylko o niego lub o mnie i musiałabyś wybrać z którym z nas się pożegnasz , Kto by to był ??

Łzy i poleciały z oczu.

• Kocham go , Luke
• Pojawił się moim życiu , kiedy potrzebowałam kogoś obok , i od razu się w nim zakochałam . Nie zależnie od tego co czuję do ciebie , ja nigdy nie przestanę go kochać.
• Dobra , kumam. Matt. Zawsze będzie Matt – powiedział z bólem.
• Nie mogę myśleć o „ zawsze”. Mogę jedynie myśleć o „teraz”. - rozryczałam się - Zależy mi na tobie , Luke . Dlatego muszę ci pozwolić odejść. To znaczy.. Może , gdybym poznała cię jako pierwszego..
• Może – powiedział pustym odgłosem , zamyślając się.
• Będziemy przyjaciółmi.. Będziemy się spotykać co jakiś czas..
• Być może..
• Przykro mi..
• Mnie też..
• Będziesz nadal utrzymywał ze mną kontakt ??
• Tak – odetchnęłam z ulgą.
• Czyli to koniec..
• Tak , ale było warto.
• Było warto – powiedział.

Coś we mnie pękło i przytuliłam się do niego. Objął mnie. PO chwili odsunął mnie od siebie. Pocałował w czoło. Uśmiechnął się smutno. Na odchodne przejechał mi dłonią po policzku i starł łzy.

Ruszył do mojego domu z opuszczoną głową by się spakować.

Ja też powoli zaczęłam iść. Nogi mi się trzęsły. Cała się trzęsła.

Nagle przede mną pojawiła się Alice.

• Przepraszam – Alice mnie uściskała.
• Za co ??
• Miałam wizję chwilę po tym jak wyszliście , powinnam była was zatrzymać.
• Nie masz za co – wyszeptałam – I tak byśmy się rozstali. Od jakiegoś czasu o tym myślałam. Alice co jest ze mną nie tak .. Cokolwiek nie zrobię to kogoś ranię , was , Matta , Luke'a. Każdego nawet Jake'a.
• Wszystko z tobą w porządku , Ness , nie wiesz jaką podjąć decyzję. Nikt nie ma ci to za złe. Wiesz po czym widać , że miłość jest silna , bo nie ważne ile razy się rozstaniecie i będzie daleko od siebie. To zawsze do siebie wrócicie nieważne jak bardzo druga osoba cie zraniła.
• Dzięki Alice.

Odsunęłam się od Alice i zobaczyłam Luke , Caroline , Bonnie i Elenę wychodzących z domu.

Mieli spuszczone głowy.

Caroline na mnie spojrzała . Podbiegła do mnie i mocno przytuliła .

• Nessie , będę za tobą strasznie tęsknić. - wyszlochała.
• Car , ja za tobą też , ale nie martw się odwiedzę was , niedługo.
• Może nawet w przyszłym tygodniu – powiedziała Alice
• Co ?? spytaliśmy
• Alice , bądź cicho. - warknął mój ojciec z domu.
• Ty bądź cicho , Edziu. Ma prawo wiedzieć. - warknęła
• Nie mów na mnie Edzio – reszta rodziny pojawiła się momentalnie.
• O co chodzi ??
• To miała być dla was niespodzianka – zaczęła moja matka – Już za długo jesteśmy tu i ludzie gadają. Pomyśleliśmy , żeby się przeprowadzić. Stwierdziliśmy , że Mistic Falls to najlepsze miejsce.
• O matko – pisnęła Caroline. - To wspaniale. Będziemy mogły się widywać.

Luke postanowił nie komentować. Po prostu wsiadł do taksówki , która przyjechała chwilę temu.

Elena i Bonnie pożegnały się krótko i wsiadły również do taksówki.

• Też się bardzo cieszę Caroline – uśmiechnęłam się – To do przyszłego tygodnia.
• Tak – ponownie pisnęła i wsiadła do taksówki po czym samochód odjechał.

***

Minęło kilka dni odkąd to się stało. Zerwałam z Luke. Zerwałam przy zaręczynach.

W zasadzie od tamtego czasu siedzę w jednakowej pozycji na swoim łóżku i patrzę w przestrzeń.

Jakoś to znoszę , ale szczerze powiedziawszy to bardziej mnie to bolało kiedy zrywałam z Matt.

Nie wiem dlaczego.

Usłyszałam dźwięk przychodzącego smsa. Sięgnęłam po telefon.

„ Spotkamy się w lesie , za 10 minut ?? Matt „

„Dobrze”

Zebrałam się. Ubrałam jeansy , adidasy i szarą bluzę. Włosy związałam w kitkę

Byłam gotowa. Wyskoczyłam przez okno i pośpieszyłam do lasu. Szukałam jego zapachu.

Znalazłam jego zapach na szlaku prowadzącego w stronę niewielkiego jeziorka.

Zobaczyłam go stojącego tyłem do mnie. Patrzył w niebo.

• Matt ??

Odwrócił się w moim kierunku i lekko uśmiechnął na mój widok.

Odwzajemniłam go ale smutno.

Podeszłam bliżej . Staliśmy od siebie w odległości około metra.

Miał ręce w kieszeni. Chyba czekał , aż zacznę rozmowę.

• O czym chciałeś pogadać ?
• Widziałem waszą kłótnię kilka dni temu. Słyszałem co wtedy powiedziałaś. To prawda ??
• Tak , to prawda – westchnęłam ciężko.
• Czyli co dalej ??
• Jak co dalej ?? Nie rozumiem.
• No wiesz. Myślałem , że.. moglibyśmy do siebie wrócić. Wiesz , że cię kocham.
• Matt , sądzę , że to za wcześnie...

Warknął głośno . Chyba stracił cierpliwość.

• Nie mogę bez ciebie żyć... Umieram.. bez ciebie. Jesteś miłością mojego życia.

Łza mi poleciała z oka.

• Co na to twój ojciec ??
• Mam go gdzieś. Jest dla już nikim.
• Jak to ??
• Jak chcesz to zobacz za pomocą swojego daru. Pokaże ci to. Spróbuję. - wyciągnął dłoń w moim kierunku. Złapałam ją oburącz.

Przed oczami zobaczyłam wnętrze Volttery.

[ Rozmowa Aro z Mattem ]

• Gdzie się wybierasz , synu ?? spytał Aro , widząc jak jego syn zmierza w stronę drzwi wyjściowych..
• Jadę do Forks.
• Po co ??

Matt nie odpowiedział. Totalnie go zignorował.

• Jedziesz do niej.? - warknął – Do tej Cullenówny. Są przez nią tylko kłopoty. To dziwak.
• Nie waż się tak na nią mówić – Matt się wydarł.

Nagle w sali pojawił się Marek , Kajusz i reszta straży.

• Jadę i nie zatrzymasz mnie – ruszył znowu w stronę drzwi.
• Mathew Volturii , jeżeli wyjdziesz za te drzwi możesz nigdy nie wracać.
• I dobrze. Jesteś dla mnie nikim . Kazałeś mi krzywdzić dziewczynę , którą kocham nad życie.
  To nasze spotkanie i dla mnie jesteś martwy. Nie chcę cię znać.
• Synu ?? był zaskoczony i widać było ból w jego oczach.
• Nie wiem dlaczego cię słuchałem. Może dlatego , że jesteś moim ojcem , ale kiedyś byłeś inny . Zanim mama zginęła. Interesowałeś się mną , ale odkąd mamy nie ma to jestem twoim chłopcem na posyłki. Mam tego dość.

Matt wybiegł w wampirzym tempie. Zamykając bardzo mocno drzwi.

[ Koniec ]

Puściłam jego dłoń. Spojrzałam zdumiona na niego.

• Wyrzekłeś się wszystkiego dla mnie ??
• Dla ciebie zrobię wszystko. Kocham cię.
• Ja ciebie też. Na zawsze.

Podbiegł do mnie i wpił się w moje usta. Całował mnie z czułością i głodem. Objęłam go pasie i przysunęłam się bliżej.

Oderwałam się od niego .

• Czyli jak masz teraz na nazwisko ?? spytałam
• Od teraz i na zawsze . Jestem Matt Anderson. I jestem z dziewczyną , którą kocham. Renesmee Carlie Cullen.

Wziął mnie na ręce i kręcił się dookoła. Pisnęłam ze śmiechem.

Postawił mnie na ziemi.

Zmarszczyłam brwi.

• Co jest ??
• Boję się reakcji mojej rodziny , a zwłaszcza taty. Będzie na ciebie wściekły.
• Muszę z nim pogadać.
• Zadzwonię po nich . Gdyby coś mieliby ci zrobić będziesz miał gdzie uciec.

Parsknął śmiechem.

• Nie jestem strachliwy.
• Mam nadzieję.

Wyjęłam komórkę i zadzwoniłam po rodziców.

***

Moi rodzice stali naprzeciw nas i patrzyli w ciszy słuchając co mówię. Trzymaliśmy się z Mattem za rękę.

• Być może to potępiacie. Nie winię was za to. Ale wiecie jak duże żywię do niego uczucia. Zwłaszcza ty tato. Kocham go. A on mnie. Poświęcił wszystko dla mnie. Nawet życie w Volterze i bycia szanowanym przez wszystkie wampiry z całego świata. Mam nadzieję , że to uszanujecie.
  Pozwolicie nam być razem oraz by mieszkał razem z nami , bo teraz nie ma gdzie się podziać.

Nadal stali w ciszy po czym ruszyli stanęli 30 centymetrów od nas.

Mój tata wyciągnął prawą dłoń w jego kierunku.

• Witaj w rodzinie. - powiedział.

Zaśmiałam się głośno.

• Dziękuje – uściskałam rodziców. - Jesteście najlepszymi rodzicami na świecie.
• Dobrze , młoda damo , już tak nie słodź. Zostawimy was samych. Nie wróćcie za późno.

Zniknęli między drzewami.

- Czyli to oficjalne. - pocałowałam go mocno.